لَا تَجْتَمِعُ عَزِیمَةٌ وَ وَلِیمَةٌ، مَا أَنْقَضَ النَّوْمَ لِعَزَائِمِ الْیَوْمِ، وَ أَمْحَى الظُّلَمَ لِتَذَاکِیرِ الْهِمَمِ.
به دست آوردن ارزش هاى والا با خوشگذرانى میسّر نیست چه بسا خواب هاى شب که تصمیم هاى روز را از بین برده، و تاریکى هاى فراموشى که همّتهاى بلند را نابود کرده است.
جورج سارتن
بیان کمکى که تمدن اسلامى به علم کرده است، حتى به صورت فهرستى مختصر در این مقاله کوتاه میسر نیست. ناچار باید بگویم و بگذرم که این کمک، منحصر به ترجمه متون علمى یونانی ها نبود بلکه بسیار از آن تجاوز میکرد. دانشمندان مسلمان فقط واسطه و وسیله انتقال علم قدیم نبودند، بلکه خود تازه هائى به وجود آوردند. بدون شک میتوان با زبانى دیگر از «معجزه عرب» سخن گفت. آفریدن یک تمدن جدید علمى جهانگیر و بسیار عالى در مدتى کمتر از دو قرن چیزى است که میتوان از آن یاد کرد، اما نمی توان حق آنرا چنانکه درخور است، بجاى آورد.
تاریخ تمدن ویل دورانت
ظهور و انحطاط تمدّن اسلامی از حوادث بزرگ تاریخ است. اسلام طی پنج قرن از سال 81 ـ 597 هـ . ق (700ـ 1200 م) از لحاظ نیرو، نظم، بسط قلمرو حکومت، تصفیه اخلاق و رفتار، سطح زندگانی، وضع قوانین منصفانه انسانی، ادبیات، دانشوری، علم، طب و فلسفه پیشاهنگ جهان بود. تمدّن اسلامی از طریق تاجران مسلمان و زائران مسیحی و مسافران معمولی و جهان گردان و به ویژه جنگ‌جویان صلیبی به همراه اجناس و آداب و رسوم و اختراعات و تألیفات و تفکرات اسلامی، وارد اروپا شد و زندگی اروپایی را از همه جهت غنی و پربار کرد و آنان را در آستانه خیزش علمی و رشد اقتصادی قرار داد
تمدن اسلام و عرب گوستاو لبن
برخی از دانشمندان میگویند: برای اروپای مسیح ننگ است که بیرون آمدن از دوران توحش خود را مرهون تمدن یک قوم کافری مانند مسلمانان بدانند، و البته چنین ننگی را بسختی باید بپذیرند.
طایفهٔ رندان به خلاف درویشی به در آمدند و سخنان ناسزا گفتند و بزدند و برنجانیدند.
شکایت از بی‌طاقتی پیش پیر طریقت برد که چنین حالی رفت.
گفت: ای فرزند! خرقه‌ٔ درویشان جامهٔ رضاست، هر که در این کسوت تحمّل بی‌مرادی نکند مدعی است و خرقه بر او حرام.
دریای فراوان نشود تیره به سیل / عارف که برنجد تنک آب است هنوز
گر گزندت رسد تحمل کن / که به عفو از گناه پاک شوی
ای برادر چو خاک خواهی شد / خاک شو، پیش از آنکه خاک شوی
امام صادق (علیه السلام)
وَجَدْتُ عِلْمَ اَلنَّاسِ کُلَّهُ فِی أَرْبَعٍ أَوَّلُهَا أَنْ تَعْرِفَ رَبَّکَ وَ اَلثَّانِی أَنْ تَعْرِفَ مَا صَنَعَ بِکَ وَ اَلثَّالِثُ أَنْ تَعْرِفَ مَا أَرَادَ مِنْکَ وَ اَلرَّابِعُ أَنْ تَعْرِفَ مَا یُخْرِجُکَ مِنْ دِینِکَ .
امام صادق علیه السلام میفرمود: همه علم مردم را در چهار چیز یافتم:
اول اینکه پروردگار خود را بشناسی.
دوم اینکه بدانی با تو چه کرده
سوم اینکه بدانی او از تو چه خواسته است
چهارم اینکه بدانی چه چیز ترا از دینت خارج کند
فَجَعَلَ اللَّهُ الْایمانَ تَطْهیراً لَکُمْ مِنَ الشِّرْکِ ... وَ طاعَتَنا نِظاماً لِلْمِلَّةِ، وَ اِما مَتَنا اَماناً لِلْفُرْقَةِ
پس خداى بزرگ ایمان را براى پاک کردن شما از شرک ... اطاعت ما خاندان را براى نظم یافتن ملت‌ها، و امامتمان را براى رهایى از تفرقه قرار داد
أنا خلیفةُ رسولِ اللّه ِ و وزیرُهُ و وارِثُهُ، أنا أخو رسولُ اللّه ِ و وصیُّهُ و حبیبُهُ، أنا صَفِیُّ رسولِ اللّه ِ و صاحِبُهُ ، أنا ابنُ عمِّ رسولِ اللّه ِ و زوجُ ابنتِهِ و أبو وُلْدِهِ ، أنا سیّدُ الوصیّینَ و وصیُّ سیّدِ النّبیّینَ ، أنا الحُجّةُ العظمى و الآیةُ الکبرى و المَثَلُ الأعلى و بابُ النّبیِّ المصطفى ، أنا العُرْوَةُ الوُثْقى و کلمةُ التّقوى و أمینُ اللّه ِ ـ تعالى ذِکْرُهُ ـ على أهلِ الدُّنیا .
امام على علیه السلام :من جانشین رسول خدا و وزیر و وارث او هستم؛ من برادر رسول خدا و وصىّ و دوست او هستم؛ من برگزیده رسول خدا و یار و همدم او هستم؛ من پسر عموى رسول خدا و داماد و پدر فرزندان او هستم؛ من سرور اوصیا و وصىّ سرور پیامبرانم؛ من حجّت عُظمى و آیت کبرى و نمونه والا و دروازه پیامبر مصطفى هستم؛ من دستاویز استوار و کلمه تقوا و امین خداوند متعال بر مردم دنیا هستم.
اتفاقات که داره برام میوفته و افکاری که سراغم میاد کاملا خارج از صبر و تحملمه - خدا صبر بده .
حکام زمان امام عسکری (ع) مگر نشنیده بودند که حضرت محمد (ع) فرموده بود تعداد امامان ۱۲ تاست و ۱۲ امی منتقم خواهد بود ؟
پس چرا امام عسکری(ع) و خوانواده اش رو در اردوگاه نظامی تحت نظر داشتند- چجوری میخواستند با حکومت نظامی جلو تولد امام زمان(عج) را بگیرند . مگر فرعون با کشتن نوزادان پسر تونست جلوش رو بگیره ؟ حضرت موسی در کاخ خود فرعون بزرگ شد
هم تولد امام زمان (عج) شبیه داستان حضرت موسی است و هم ظهورشون - موقع تولدش نتونستند جلو اراده الهی رو بگیرند - موقع ظهورش هم نمی تونند
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا وَنَرَاهُ قَرِیبًا
با خدا دادگان ستیزه مکن که خدا دادگان را خدا داده است
