طایفهٔ رندان به خلاف درویشی به در آمدند و سخنان ناسزا گفتند و بزدند و برنجانیدند.
شکایت از بی‌طاقتی پیش پیر طریقت برد که چنین حالی رفت.
گفت: ای فرزند! خرقه‌ٔ درویشان جامهٔ رضاست، هر که در این کسوت تحمّل بی‌مرادی نکند مدعی است و خرقه بر او حرام.
دریای فراوان نشود تیره به سیل / عارف که برنجد تنک آب است هنوز
گر گزندت رسد تحمل کن / که به عفو از گناه پاک شوی
ای برادر چو خاک خواهی شد / خاک شو، پیش از آنکه خاک شوی
