تو کوچه های شهر می فهمم اینو من ، تنهایی آدمو ولگرد می کنه
عجب شعر زیبایی از قیصر امین پور دیدم:
چرا عاقلان را نصیحت کنیم؟
بیایید از عشق صحبت کنیم
تمام عبادات ما عادت است،
به بی عادتی کاش عادت کنیم
چه اشکال دارد پس از هر نماز،
دو رکعت گلی را عبادت کنیم؟
به هنگام نیت برای نماز،
به آلاله ها قصد قربت کنیم
چه اشکال دارد که در هر قنوت،
دمی بشنو از نی حکایت کنیم؟
چه اشکال دارد در آیینه ها،
جمال خدا را زیارت کنیم؟
مگر موج دریا ز دریا جداست؟
چرا بر یکی حکم کثرت کنیم؟
پراکندگی حاصل کثرت است،
بیایید تمرین وحدت کنیم
وجود تو چون عین ماهیت است،
چرا باز بحث اصالت کنیم؟
اگر عشق خود علت اصلی است،
چرا بحث معلول و علت کنیم؟
بیا جیب احساس و اندیشه را،
پر از نقل مهر و محبت کنیم
پر از گلشن راز، از عقل سرخ،
پر از کیمیای سعادت کنیم
بیایید تا عین عین القضات،
میان دل و دین قضاوت کنیم
اگر سنت اوست نو آوری،
نگاهی هم از نو به سنت کنیم
مگو کهنه شد رسم عهد الست
، بیایید تجدید بیعت کنیم
برادر چه شد رسم اخوانیه؟
بیا یاد عهد اخوت کنیم
بگو قافیه سست یا نادرست،
همین بس که ما ساده صحبت کنیم
خدایا دلی آفتابی بده،
که از باغ گلها حمایت کنیم
رعایت کن آن عاشقی را که گفت:
بیا عاشقی را رعایت کنیم
۱۰
آبان
میتوانی تو ز خورشید این صفتها کسب کرد
روشن است و بر همه تابان وخود یکتاستی
می توانی از رهی آسان شدن بر آسمان
راست باش و راست رو کانجا نباشد کاستی
زین سخن بگذر که این مهجور اهل عالمست
راستی پیدا کن و این راه رو گر راستی
هر چه بیرون است از ذاتت نیابد سودمند
خویش را کن ساز اگر امروز و گر فرداستی
خواهشی اندر جهان هر خواهشی را در پی است
خواهشی را جو که بعد از وی نباشد خواستی
۰۵
آبان