توبه

وَ قَالَ (علیه السلام) لِقَائِلٍ قَالَ بِحَضْرَتِهِ "أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ": ثَکِلَتْکَ أُمُّکَ، أَ تَدْرِی مَا الِاسْتِغْفَارُ؟ الِاسْتِغْفَارُ دَرَجَةُ الْعِلِّیِّینَ وَ هُوَ اسْمٌ وَاقِعٌ عَلَى سِتَّةِ مَعَانٍ: أَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلَى مَا مَضَى، وَ الثَّانِی الْعَزْمُ عَلَى تَرْکِ الْعَوْدِ إِلَیْهِ أَبَداً، وَ الثَّالِثُ أَنْ تُؤَدِّیَ إِلَى الْمَخْلُوقِینَ حُقُوقَهُمْ حَتَّى تَلْقَى اللَّهَ أَمْلَسَ لَیْسَ عَلَیْکَ تَبِعَةٌ، وَ الرَّابِعُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى کُلِّ فَرِیضَةٍ عَلَیْکَ ضَیَّعْتَهَا فَتُؤَدِّیَ حَقَّهَا، وَ الْخَامِسُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى اللَّحْمِ الَّذِی نَبَتَ عَلَى السُّحْتِ فَتُذِیبَهُ بِالْأَحْزَانِ حَتَّى تُلْصِقَ الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ وَ یَنْشَأَ بَیْنَهُمَا لَحْمٌ جَدِیدٌ، وَ السَّادِسُ أَنْ تُذِیقَ الْجِسْمَ أَلَمَ الطَّاعَةِ کَمَا أَذَقْتَهُ حَلَاوَةَ الْمَعْصِیَةِ؛ فَعِنْدَ ذَلِکَ تَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ.

(شخصى در حضور امام علیه السّلام بدون توجه لازم گفت: استغفر اللَّه، امام فرمود:) مادرت بر تو بگرید، مى دانى معناى استغفار چیست استغفار درجه والا مقامان است، و داراى شش معنا است، اوّل- پشیمانى از آنچه گذشت، دوّم- تصمیم به عدم بازگشت، سوم- پرداختن حقوق مردم چنانکه خدا را پاک دیدار کنى که چیزى بر عهده تو نباشد، چهارم- تمام واجب هاى ضایع ساخته را به جا آورى، پنجم- گوشتى که از حرام بر اندامت روییده، با اندوه فراوان آب کنى، چنانکه پوست به استخوان چسبیده گوشت تازه بروید، ششم- رنج طاعت را به تن بچشانى چنانکه شیرینى گناه را به او چشانده بودى، پس آنگاه بگویى، استغفر اللَّه.

 

عارف

أَلَا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ

 

دریای فراوان نشود تیره به گل
عارف که برنجند تنک ‌آب است هنوز

حضور قلب قرآن

إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّیْطَانِ تَذَکَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ

چون اهل تقوا را از شیطان وسوسه و خیالی به دل فرا رسد همان دم خدا را به یاد آرند و همان لحظه بصیرت و بینایی پیدا کنند. (اعراف آیه 201 )

 

عنه صلى الله علیه و آله : إنَّ العَبدَ إذا اشتَـغَلَ بِالصَّلاةِ جاءَهُ الشَّیطانُ و قالَ لَهُ : اُذکُرْ کذا اُذکُرْ کذا ؛ حَتّى یَضِلَّ الرَّجُلُ أن یَدریَ کَم صَلّى .

 

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هرگاه بنده مشغول نماز شود، شیطان نزد او مى آید و به وى مى گوید: فلان چیز را به خاطر بیاور، بَهمان چیز را به یاد بیاور، تا جایى که فرد یادش مى رود چند رکعت خوانده است.

 

عدالت

فکان اول عدله نفی الهوی عن نفسه

آغاز عدالت او آنکه هوای نفس را از دل بیرون رانده است.

بیدل

چه جرم کرده‌ام ای جان و دل، به حضرتِ تو    /     که طاعتِ منِ بیدل نمی‌شود مَقبول

غمش

غمش در نهانخانهٔ دل نشیند / به نازی که لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم / که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند

خلد گر به پا خاری آسان بر آرم / چه سازم به خاری که در دل نشیند

پی ناقه‌اش رفتم آهسته ترسم / غباری به دامان محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی / ز بامی که برخاست مشکل نشیند

عجب نیست خندد اگر گل به سروی / که در این چمن پای در گل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا/  گدایی به شاهی مقابل نشیند

طبیب از طلب در دو گیتی میاسا /  کسی چون میان دو منزل نشیند؟

ارزش

بحث عشق به ارزشه ...

استاد :(

سعی نابرده دراین راه به جایی نرسی    /     مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر

همایون

زیبا خونده : 

دلی دارم پر از خورشید! نگاهی روشن از باران…
جز دوست نمیخوانم ؛جز مهر نمیدانم
جز عشق نمیخواهم؛ من زاده ایرانم…
...
کران تا بیکران عشق است؛ بیابان در بیابانت
هوای زندگی دارد؛ خیابان در خیابانت!
 

نشانه

۷ تیر ۱۴۰۰
تو که مشکل مالی نداری 

از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش